วิหารทองคำ หรือที่รู้จักกันในชื่อ ฮัรมันดิร ซาฮิบ (Harmandir Sahib) ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเมืองอัมริตสาร์ รัฐปัญจาบ ประเทศอินเดีย เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดของศาสนาซิกข์ และเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมสำหรับผู้แสวงบุญและนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก ทุกวันจะมีผู้คนหลั่งไหลมาสักการะวิหารแห่งนี้มากกว่า 100,000 คน เพื่อสัมผัสถึงความงดงามและความศักดิ์สิทธิ์ของสถานที่แห่งนี้
ประวัติความเป็นมาของวิหารทองคำ
การก่อสร้างวิหารทองคำเริ่มขึ้นในปี 1585 โดยคุรุรามดาส (Guru Ram Das) ผู้นำทางศาสนาซิกข์องค์ที่สี่ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างสถานที่ที่เปิดกว้างสำหรับทุกคน โดยไม่คำนึงถึงศาสนา เพศ หรือสถานะทางสังคม วิหารแห่งนี้สร้างเสร็จสมบูรณ์ในปี 1604 และต่อมาได้รับการบูรณะและตกแต่งเพิ่มเติมในช่วงศตวรรษที่ 18 ด้วยทองคำบริสุทธิ์ ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ "วิหารทองคำ" ในปัจจุบัน
สถาปัตยกรรมที่ผสมผสานอย่างลงตัว
สถาปัตยกรรมของวิหารทองคำผสมผสานระหว่างศิลปะฮินดูและอิสลามอย่างลงตัว ตัววิหารตั้งอยู่บนแท่นสี่เหลี่ยม ล้อมรอบด้วยสระน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่เรียกว่า "อัมริต สโรวาร์" (Amrit Sarovar) ซึ่งเชื่อกันว่ามีพลังในการชำระล้างบาป โดมทองคำขนาดใหญ่ที่โดดเด่นสะท้อนแสงอาทิตย์เป็นประกายระยิบระยับ ภายในวิหารประดิษฐานคัมภีร์คุรุ ครานธ์ ซาฮิบ (Guru Granth Sahib) ซึ่งเป็นคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของชาวซิกข์
มากกว่าสถานที่สักการะ
นอกจากจะเป็นสถานที่สักการะบูชาแล้ว วิหารทองคำยังเป็นศูนย์กลางของชุมชน มีโรงครัวขนาดใหญ่ที่สามารถรองรับผู้คนได้มากถึง 100,000 คนต่อวัน โดยอาหารทุกมื้อจะเสิร์ฟฟรี ไม่ว่าจะเป็นคนรวยหรือคนจน ศาสนาใด เชื้อชาติใด ก็สามารถมารับประทานอาหารร่วมกันได้ ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงหลักปรัชญาของศาสนาซิกข์ที่เน้นความเท่าเทียมกันของมนุษย์
ข้อเท็จจริงที่น่าสนใจเกี่ยวกับวิหารทองคำ
ข้อเท็จจริง | รายละเอียด |
---|---|
ทองคำที่ใช้ตกแต่ง | มากกว่า 400 กิโลกรัม |
จำนวนผู้เข้าชมต่อวัน | มากกว่า 100,000 คน |
จำนวนอาสาสมัคร | หลายพันคน |
อาหารที่เสิร์ฟต่อวัน | มากกว่า 200,000 มื้อ |
วิหารทองคำเป็นมากกว่าสถานที่ท่องเที่ยว แต่เป็นสัญลักษณ์แห่งความศรัทธา ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และความเท่าเทียมกัน เป็นสถานที่ที่เชื้อเชิญให้ผู้คนจากทุกชนชั้น ทุกศาสนา ได้มาสัมผัสถึงความงดงาม ความสงบสุข และพลังแห่งศรัทธาที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน
#วิหารทองคำ #อินเดีย #ศาสนาซิกข์ #อัมริตสาร์